Zagadnienia : Błąd tercjowy
t. 4
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersję A (→Wn1) uważamy za pomyłkową, na co wskazuje partia orkiestry – F w wiolonczelach i kontrabasach występuje zarówno w późniejszej wersji ApI, jak i w głosach Wn i Wf. Prawidłowa wersja Wf to niemal na pewno efekt korekty Chopina, przypuszczalnie wprowadzonej jeszcze na egzemplarzu Wn1, który służył za podkład do tego wydania, gdyż nie widać śladów zmian w druku. Poprawki w Wn2 (→Wn3,WfSB) i Wa2 (→Wa3) można uznać za adiustacje na podstawie głosów orkiestrowych. W przypadku Wn2 możliwa jest również korekta Chopina, którego udział w przygotowaniu tego wydania jest w ogólności wątpliwy, ale w ograniczonym zakresie niewykluczony. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
|||||
t. 257
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersja ApI i A z f3 jako najwyższą nutą akordu na 2. mierze taktu jest niemal na pewno pomyłkowa, a od początku zamierzone przez Chopina było d3. Przemawia za tym:
Omawiana nuta jest ponadto w A zapisana niedokładnie, tak iż w Wn1 (→Wa) odtworzono ją jako es3. W Wn2 (→Wn3,WfSB) zmieniono ją na d3, co mogłoby być jedną ze zmian podpowiedzianych przez Chopina, jeśli dopuścić możliwość jego współudziału w redagowaniu Wn2. Nierozwiązany akord nonowy musiał być przez wykonawców traktowany jako błąd, a narzucającą się poprawką (zwłaszcza bez dostępu do A) jest zmiana es3 na d3. Z tego względu w transkrypcji merytorycznej (wersja "redakcja") tych źródeł podajemy d3. W ten sposób poprawiono to również kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Niedokładna wysokość nut A , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa |
|||||
t. 329
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersję A (→Wn→Wf,Wa) z gis1 jako ostatnią szesnastką taktu uważamy za pomyłkę Chopina. Nie widać bowiem żadnych racji muzycznych ani pianistycznych, by modyfikować schemat pasażu opartego na powtarzaniu w różnych oktawach wzorcowej sześcioszesnastkowej figury (por. analogiczne figuracje w t. 323 i 326), zwłaszcza w trzeciej z czterech (a nawet pięciu) powtarzanych figur. Tym samym w tekście głównym podajemy e1 zapisane w ApI. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy A |
|||||
t. 330
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W Wn3 popełniono dwa błędy tercjowe w tym takcie – g1 zamiast e1 na 2. szesnastce taktu i C zamiast E w 2. ósemce l.r. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy |